Ik ben ten einde raad, hulpeloos, ik weet niet meer wat ik moet doen. Daarom schrijf ik dit stuk, om het van me af te schrijven, om het misschien los te kunnen laten, om het 'een plekje te kunnen geven'. Ik schaam me er eigenlijk voor, dat dit me overkomen is, maar ik vertel mezelf telkens maar weer dat het niet mijn schuld is. Ik kan er ook niks aan doen, ik ben het lijdend voorwerp, het slachtoffer. Waarom ik? Ik heb geen idee. Ik heb dit naar mijn mening niet uitgelokt. Maar toch heb ik, nou net ik, een stalker. En die heb ik al jaren, die stalkt mij al jaren en blijft daar zelfs nu nog ongestraft mee doorgaan. Ik hoop dat als ik dit opschrijf en dit verhaal met mensen deel, ik misschien geholpen kan worden.
