24 uur: tussen Reinout en Elmer

Heel Nederland viel afgelopen week over Reinout Oerlemans en Elmer Mulder heen. De bazen van Eyeworks en het VU medisch centrum in Amsterdam hadden een leuk nieuw programma gemaakt waarin bijna stervende mensen stiekem gefilmd werden en later op tv kwamen. Ze waren ook de enigen die niet begrepen waarom een dergelijk programma toch wel over het randje gaat, maar konden het tij niet keren: RTL stopte met de uitzendingen. Het hierdoor ontstane gat in de programmering wil ik opvullen met een nieuw programma dat ik gedurende de afgelopen maanden heb gemaakt, '24 uur: tussen Reinout en Elmer'.

Van tweede in lijn tot Prins Carnaval

Ik kom uit een stad van boven de Grote Rivieren en heb dus nooit carnaval gevierd. Ja oke, op de basisschool maar dat telt amper mee. Ieder jaar één dag verkleed als Dracula, spook, Chinees en de laatste drie jaar als 'Feyenoord-hooligan' (was lekker makkelijk, want het Feyenoord-shirt had ik toch al) de hele dag polonaise lopen door het schoolgebouw, maar dat was het dan. Ik heb er verder niks mee. Die Brabantse gezelligheid, dat bestaat toch niet echt? Dat bestaat toch alleen in de liedjes van Guus Meeuwis? Dit jaar moest ik er toch aan geloven. Samen met mijn vriendin en wat van haar vriendinnen gingen we naar Breda, voor carnaval.

Een ode plus waarschuwing aan Nico Dijkshoorn

Nooit las ik iemand beter columns schrijven dan Nico Dijkshoorn. Nico was zo'n columnist die je aan het nadenken zette. Het sarcasme, de absurditeit, de verwondering over alles wat normaal lijkt maar door de bril van Nico of heel erg slecht of heel erg goed is. Nico was zo'n man die carrières kon maken en breken. Stond het Nico niet aan dat je op zaterdagmorgen het grasveldje in je achtertuin maaide, dan zette hij zijn laptop op zijn schoot, tikte stilletjes even wat, las het voor in het eerste het beste tv-programma, en dat was dat. Je kon je nergens meer vertonen. Wist je de goedkeuring van Nico te krijgen, dan zat je gebeiteld. Ook dan begonnen de vingertjes te typen, schraapte Nico op de televisie zijn verre van zoetgevooisde keeltje, las zijn pennenvrucht in het tempo van je oude opa op de A12 voor en voor de rest van je leven zou je op ieder feestje of partijtje herinnerd worden als die jongen, over wie Nico Dijkshoorn ooit een positief stukje had geschreven.

It giet net oan

God had er voor de zekerheid een expert bij gehaald, die zat nu tegenover hem. De oude dominee uit Warga, Minne Hoekstra, keek hem aan. God moest toegeven, hij was vereerd deze man te mogen spreken. De dominee was namelijk niet zomaar iemand, geen normale sterveling. Deze man was door de hel gegaan en was als glorieuze overwinnaar weer teruggekeerd. Deze man had in 1909 als allereerste de Elfstedentocht gewonnen.