Ik kom uit een stad van boven de Grote Rivieren en heb dus nooit carnaval gevierd. Ja oke, op de basisschool maar dat telt amper mee. Ieder jaar één dag verkleed als Dracula, spook, Chinees en de laatste drie jaar als 'Feyenoord-hooligan' (was lekker makkelijk, want het Feyenoord-shirt had ik toch al) de hele dag polonaise lopen door het schoolgebouw, maar dat was het dan. Ik heb er verder niks mee. Die Brabantse gezelligheid, dat bestaat toch niet echt? Dat bestaat toch alleen in de liedjes van Guus Meeuwis? Dit jaar moest ik er toch aan geloven. Samen met mijn vriendin en wat van haar vriendinnen gingen we naar Breda, voor carnaval.
Ik had mezelf voorgenomen om het allemaal te benaderen alsof ik naar de dierentuin ging. Alleen in plaats van 'haha, die chimpansee eet zijn eigen poep op', zou ik nu zeggen: 'Hee, Grote Smurf maakt koprollen door z'n eigen kots.' Een beetje aapies kijken en verder mezelf niet teveel afvragen waar het nou toch heen moet met deze wereld, en ik zou de avond wel doorkomen. Dat is ook gelukt. Maar er viel me wel iets vreemds op. Naast honderden bananen (kan iemand mij vertellen waarom mensen zich als banaan verkleden?), ontsnapte gevangenen en al dan niet sexy verpleegsters liepen er ook overal mensen in van die foute jaren-90 skipakken rond.
Eerst dacht ik dat het wel iets met het wintersportseizoen te maken zou hebben, tot we in de rij stonden van 's werelds meest armoedige frietkar, waar de verlichting uitstond en een heel groot bord met FRISDRANKEN hing, terwijl ze geen frisdranken hadden. Op deze treurige plaats raakten we in gesprek met één van die skiërs, en op een gegeven moment vroeg mijn vriendin precies wat ik ook wilde weten (telepathie): 'Als wat ben jij dan?' Hij was als Friso. Plotseling snapte ik opeens alles. Ze waren gewoon allemaal als Friso! Ik ben er nog steeds niet helemaal uit of ik dat nou humor of ongepaste wansmaak vind.
Wel is het een teken aan de wand. De laatste decennia smelt het ontzag voor de koninklijke familie nog sneller dan de poolkappen en de levende bewijzen liepen met carnaval overal om me heen. Precies honderd jaar geleden lag Zijne Majesteit de Koningin Wilhelmina met tyfus in een ziekenhuisbed weg te rotten, maar denk maar niet dat iemand het toen in zijn hoofd haalde om met carnaval verkleed als Wilhelmina een ranzige hamburger bij een frietkar te gaan staan verorberen. In die tijd waren wij nog onderdanen en trok vrijwel niemand de macht van het Koningshuis in twijfel.
Tegenwoordig zit Máxima in Koefnoen, noemen we onze koningin Trix en maken we grapjes over de honderden buitenechtelijke kinderen van Prins Bernard. En hijsen we onszelf in een skipak zodra Prins Friso bedolven raakt onder een lawine. Friso staat symbool voor de neergang. Ooit was hij tweede in lijn voor de troonopvolging, wat hij afstond om met zijn Mabel te kunnen trouwen, nu is hij alleen nog maar Prins Carnaval. Het Koninklijk Huis is allang niet meer zo onaantastbaar als het ooit geweest is en als het aan sommigen ligt gaat er binnenkort een sloopkogel door dat Huis. Die koningin zit er toch maar voor de sier, terwijl ze op onze kosten de halve wereld rondreist. En haar familie doet al helemaal niks belangrijks, terwijl wij hun skivakanties en bijbehorende ziektekosten bij elkaar sprokkelen.
In feite spelen de Oranjes in ons land nog amper een rol van betekenis, maar zijn zij nog wel heel erg Middeleeuws onze Staatshoofden en hebben ze privileges waar ze nooit ook maar een seconde werk voor hebben hoeven verrichten. Hoe zorgen we ervoor dat dit stopt? Met één van de machtigste wapens die we hebben: humor. En dan niet gewoon lollige humor, maar gemene humor, die bedoeld is om die mensen belachelijk en kapot te maken. De komende generaties zullen het Koningshuis alleen nog maar minder serieus nemen en uiteindelijk zal de Tweede Kamer zeggen: 'Jongens, we zijn er klaar mee, ga maar op eigen kosten golfen in Zuid-Frankrijk, en betaal voortaan gewoon belasting.'
Onze koningin, prinsen, prinsessen en ander aangetrouwd volk zullen niet in één keer door een verwoestende lawine worden weggevaagd, maar Trix moet nu toch wel door gaan hebben dat haar mooie paleis zo langzamerhand aardig ingesneeuwd aan het raken is. Ze kan de schep niet meer zelf gaan hanteren, maar Willem-Alexander zal binnenkort moeten beginnen met sneeuwruimen, wil hij ooit weer zonnige tijden mee gaan maken met zijn familie. Nou ja, gelukkig is carnaval weer voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten