Aanrijding met een persoon is eigenlijk heel mooi

De term 'aanrijding met een persoon' is een paar jaar geleden ingevoerd door de NS en sindsdien heel vaak gebruikt. Veel eufemismen komen me een beetje knullig over, maar op de één of andere manier vind ik 'aanrijding met een persoon' heel mooi gevonden. Het kan zowel 'zelfmoord' als 'ongeluk' betekenen, al denk ik niet dat veel mensen zich per ongeluk aan laten rijden door een trein. Ik ben een keer bijna aangereden door een tram, maar niet iedereen is zo onhandig als ik. 

     Een kennis van mij zat laatst in een trein die moest stoppen 'omdat er iemand op het spoor stond'. Ik zie die 'persoon' al staan, hardop vloekend: 'Kut, hij stopt!' Even later reed de trein verder en riep de conducteur om: 'We hebben hem verwijderd'. Iemand anders die ik ken (op de één of andere manier maak ik het nooit zelf mee) zat pas in een trein die er echt één raakte. Op het volgende station bleef de trein een tijd lang staan en niemand mocht uitstappen. Ze waren bang dat mensen anders zouden gaan kijken terwijl de voorkant werd schoongemaakt. Ook deze week reed de trein weer twee personen aan.

     In de volksmond omschrijven we zo'n tragische gebeurtenis met 'er is iemand voor de trein gesprongen'. Het lijkt me sterk dat er ooit iemand echt voor springt. Als je net te vroeg timet en er voorlangs duikt moet je nog een extra paar minuten kou lijden. Spring je te laat raak je de zijkant. Zal vast erg pijn doen, maar garantie op een enkeltje naar een volgend leven heb je niet. Ik denk dat ze gewoon staan, of liggen. Ik kan me ook zo voorstellen dat sommigen zich op het laatste moment bedenken en even een stapje opzij doen. Zou ik doen tenminste.

     'Aanrijding met een persoon' vangt dit hele proces in vier woorden en is niet grof of schokkend. De bedenker van deze mooie zin heeft zeker schrijftalent. Misschien kunnen we het ook voor andere manieren van zelfdoding ('zelfmoord' is ook te grof tegenwoordig) gebruiken? Iemand overleed aan een 'valpartij van het dak' of een fatale 'schietpartij met zichzelf'. 

     In de hemel of hel zal het eerste gespreksonderwerp waarschijnlijk zijn waaraan men is overleden. Zoals je na een zwaar examen aan iedereen die in hetzelfde schuitje zat vraagt 'En... hoe ging het?' vraag je na afloop van je leven waarschijnlijk aan je mede-overledenen 'En... waaraan?' Voor een trein springen, staan of liggen klinkt natuurlijk een beetje beschamend, dus hier een paar eufemistische suggesties: 'ik had een aanrijding met een trein', 'ik liep tegen een trein aan', 'ik was op de verkeerde plaats op het verkeerde moment', 'mijn tomtom deed raar'. Klinkt een stuk positiever.