De messen zijn geslepen

Het frustreert Ronaldo, hij voelt zich in de steek gelaten. Pelé die de Braziliaanse wonderboy Neymar de beste voetballer ter wereld noemde deze week. Maradona die hem hard uitlachte en hem gelijk gaf, maar alleen als je Messi dan een voetballer van een andere planeet noemt. Ronaldo wachtte eerst geduldig af, maar het kwam maar niet. Zijn naam. Een discussie over wie de beste voetballer ter wereld is, maar zijn naam wordt niet genoemd. Het frustreert Ronaldo. Hij had gehoopt dat de Portugese legende Eusébio zich toch wel in het debat zou mengen en zou zeggen: 'Wacht eens even, jullie vergeten Cristiano Ronaldo. Dát is de beste speler ter wereld.' Maar nee, ook uit eigen land kwam er geen steun.

Ronaldo ligt met zijn handen achter zijn hoofd in bed, starend naar het plafond. Naast hem ligt het zoveelste bikini-model. Ze slaapt, het is al laat. Cristiano kan niet slapen. Constant ziet hij het voor zich. Een rood-blauwe schim die voor hem uit rent, met in geel oplichtend een grote 10 en daarboven 'MESSI'. Hij rent in gedachte achter die schim aan, maar krijgt hem maar niet te pakken. Ronaldo weet dat hij één van de beste voetballers aller tijden is, Ronaldo weet dat hij tot de dodelijkste aanvallers uit de voetbalhistorie behoort, hij weet dat zijn naam voorgoed in de geschiedenisboeken is opgenomen. Maar hij weet ook dat hij enorme pech heeft. Pech dat hij tegelijkertijd met Lionel Messi zijn kunsten vertoont.
     Drie jaar geleden kwam hij vanuit Manchester naar Madrid. Niet voor het geld, dat had hij genoeg. Niet voor de zon, die had hij in Portugal ook al gezien. Niet voor de club, die kon hem gestolen worden. Hij had maar één doel, een missie eigenlijk: de wereld laten zien dat hij de beste is. In Engeland speelde hij alles en iedereen aan flarden, in de Premier League had hij geen gelijke. Maar in Spanje, daar voetbalde een klein Argentijns joch dat de toeschouwers betoverde. Een joch dat hem al na één jaar van de voetbaltroon stootte, zijn titel Wereld Voetballer van het Jaar van hem afnam. Ronaldo kwam naar Madrid om die troon en die titel weer op te eisen, orde op zaken te stellen. Maar wat pakte het toch anders uit.
     Sinds hij hier in Spanje was, gebeurde er iets raars met hem. Hij kreeg een gevoel dat hij niet kon plaatsen. Jarenlang had hij om niemand iets gegeven, niemand bewonderd. Zijn teamgenoten, goede spelers, maar lang niet zo talentvol als hijzelf. Zijn trainers, prima gasten zolang ze hem opstelden, maar niet meer dan dat. Zijn tegenstanders, soms lastig, maar uiteindelijk gingen ze wel op de knieën voor de meester. Al die jaren was er maar één iemand die Cristiano Ronaldo bewonderde: Cristiano Ronaldo. Maar nu was er dat Argentijnse joch. Ja, hij deed zijn best om hem te haten, een hekel aan hem te hebben. Hij probeerde en probeerde om dat ventje te verfoeien in zijn hoofd. Maar het lukte niet. Hoe kon je Messi haten? Nee, in plaats van haat voelde hij sinds hij in Spanje was iets anders, iets nieuws. Hij voelde voor deze Messi - en dat was het erge - bewondering.
     Het frustreert Ronaldo. Wat moet hij nou nog meer doen? Hij rijdt in dikkere auto's, hij versiert meer modellen, hij heeft meer sponsorcontracten, hij hangt in meer meisjeskamers aan de muur, hij scoort zelfs meer doelpunten. Twee jaar achter elkaar 40 goals in de Primera División, dat was nog nooit iemand gelukt. Maar in een discussie over wie er nu de beste is, wordt hij niet eens genoemd! Hij kan er niet van slapen. Hier ligt hij dan, in het grootste huis, met de mooiste vrouw naast zich, met het strakste kapsel en het breedste lichaam. Maar dat zou hij allemaal inruilen om zijn troon weer terug te krijgen. Stiekem pinkt Cristiano daar een traantje weg, maar hij herpakt zich. Die Messi zal hij klein krijgen. Hij staat er beter voor dan ooit. Een doelpunt meer in de competitie, terwijl hij vijf duels minder speelde. Een voorsprong van vier punten op de ranglijst. En de Champions League kan hij ook nog voor de neus van Messi wegkapen. Ronaldo is niet bang meer, dit is het moment, dit is het jaar om zijn missie te laten slagen. De messen zijn geslepen.

Ondertussen in Barcelona kruipt Messi ook in bed, bij zijn vriendinnetje Antonella, die hij al sinds zijn jeugd in Argentinië kent. Daar liggen ze dan, met tussen hen in een bal, waar Messi's hand op ligt. Zijn vriendin is het inmiddels wel gewend, dat doet hij altijd. 'Waarom ben je zo laat?' vraagt ze. 'Ik heb nog even met mammie gebeld', zegt Lionel. En daarna had hij nog even FIFA 12 gespeeld op de PlayStation, maar dat zegt hij er niet bij. Hij was Portugal, met Cristiano Ronaldo in de spits. Daarmee schoot hij nog een vrije trap kiezelhard in de kruising. Dat kan die Ronaldo wel, goeie speler, denkt Messi. Hij kijkt uit naar de volgende ontmoeting met hem, op 21 april. Wordt vast leuk. Dan valt Lionel Messi in slaap, met zijn arm om een bal.


________________________________________________________________________

Deze maand doe ik mee aan De Bloguitdaging van Ernst-Jan Pfauth. De WAT van WIE? De Bloguitdaging houdt in dat ik in een maand tijd maarliefst 15 blogposts moet schrijven, en als me dat lukt krijg ik een op maat gemaakte blogrecensie van Ernst-Jan Pfauth. En die heeft er verstand van, want hij is één van de succesvolste (en beste) bloggers van ons land, zie www.pfauth.com om het met eigen ogen te lezen. Gevolg is wel dat ik nu in vier weken tijd drie keer zoveel blogs ga schrijven als normaal en de blogs misschien korter en inspiratielozer zijn dan de trouwe lezer gewend is. Ik doe er echter alles aan om dat te voorkomen! Groeten, Enzio Bakker.