"Een tocht van duizend mijl moet beginnen met een eerste stap."Dat zei een oude wijze man uit China heel erg lang geleden en het is waar. Wat je hier leest is de eerste stap op een tocht door de Blog-wereld. Een wereld die voor mij nog erg veel geheimen verborgen houdt, maar die ik onverschrokken intrek, gewapend met een pc, een toetsenbord en inspiratie. Bakken en vrachtwagenladingen vol inspiratie.
Deze tocht zit vol gevaren. Mensen kunnen mijn met hart, ziel, bloed, zweet, tranen en andere cliché's geschreven miniatuurkitschwerkjes met ongenadige wreedheid kapot bijten met de tanden der kritiek. Bijvoorbeeld omdat er zoveel overdreven drama in zit.
Of ik kom zelf in de knel. Weet niet meer waar ik over kan schrijven, of hoe. Hoe kan ik mijn boodschap overbrengen op een manier dat het bij mensen echt binnenkomt? Als ik een boodschap had gehad. Tijdgebrek ligt ook op de loer. Ik studeer als een malle, voetbal in het beste elftal dat ooit laatste heeft gestaan in de 6e klasse amateurs en werk om half zeven 's ochtends ook nog eens bij de duurste supermarkt (maar wel de beste) van Nederland. Dan ook nog eens een blog bijhouden is niet makkelijk, zeker niet als het een goed blog moet zijn.
Wat is een goed blog? Eén die leuk is om te lezen. Wat is leuk om te lezen? Dat zul je vanzelf ervaren als je dit blog leest. Dan weet je namelijk wat leuk is, of niet leuk. Wie weet vindt niemand dit leuk. Wie weet wil iemand zijn computer van zes hoog naar beneden gooien, per ongeluk op de nieuwe Mercedes van de buurman. Waarmee die elke avond naar de sportschool rijdt. Wie weet wil iemand z'n eigen ogen eruit trekken. En dan opeten.
Maar ik denk het niet. Nou, de eerste stap is gezet, nog een kleine duizend mijl te gaan. En die duizend mijl gaan alleen nog maar beter worden, want het niveau van dit bericht, dat kan natuurlijk niet. Maar volgens Lao Tse maakt dat toch niet uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten