Kranten glijden al
een tijdje richting afgrond. De verkoop vermindert, adverteerders haken af, je
hebt het vast al drieduizend keer gelezen. Internet duwt kranten langzaam maar
zeker over de rand. Het laatste zetje zou weleens gegeven kunnen worden door
‘personalized magazines’. Dat klinkt extreem vet en dat is het eigenlijk ook.
Met een aantal apps is het mogelijk je eigen tijdschrift of krant samen te
stellen en het enige wat je hoeft te doen is dingen lezen die je leuk vindt.
Top. Let’s go.
Er zijn een
paar opties en voorlopig zijn ze alleen nog in het Engels. Flipboard graaft voornamelijk in je sociale media
en sinds kort de New York Times, Taptu
heeft vooral een guitig naampje dat me aan die kindertijdschriften van vroeger
doet denken, maar ik kies voor Zite.
Zite probeert de hedendaagse ‘Zeitgeist’ te vangen. Ik download de app en ga
van start. Eerst wat categorieën aanvinken die me interesseren, ik klik bijna
alles aan. Alleen ‘Mac news’ lijkt me echt zwaar oninteressant. Wat voor nieuws
zou daarover te melden zijn? Maakt het eigenlijk wel weer interessant. Klik.
Na drie minuten is m’n ‘personalized
magazine’ al klaar. Ik moet hem alleen nog even ‘personalizen’. Dat doe je door
artikelen te lezen die je boeiend lijken en als ze ook echt boeiend blijken te
zijn klik je op een groen duimpje omhoog. En anders een rooie omlaag. Top.
Al na een paar dagen beginnen dezelfde
onderwerpen langs te komen. Zite weet nu al wat ik leuk vind, iets wat de Spits
of Metro (ik ben te blut voor een echt krantenabonnement) in al die jaren niet
gelukt is. Top. Bovendien heeft Zite ook nog een hele handige share-knop,
waardoor ik Twitter vol kan gooien met links naar interessante artikelen op
exotische sites. Dankzij mijn nieuwe vriend Zite kom ik over als de ultieme
intellectueel die op allerlei stoere websites coole dingen uitzoekt. Een
ontwikkeld man die de wereld eens even laat zien waar de écht mooie artikelen
geschreven worden. Maar stiekem doet Zite al het werk. Top.
Al gauw wordt Zite het fundament onder
mijn bestaan. Ik weet supervette dingen eerder dan iedereen en kan daarmee
patsen, kijk hoe slim en belezen deze monsieur is. Ik weet wat er wérkelijk in
de wereld omgaat, ik put uit een nieuwsbron die alle traditionele kranten en
tijdschriften overstijgt. Meneer de NRC-abonnementhouder, mevrouwtje
Volkskrant, zak erin, ik word niet gevoed door een eenzijdige nieuwsbron die
toch vooral met die ene kleur bril tegen de zaken aankijkt.
Top, ik laat me niet hersenspoelen door de
kranten, door het journaal. Ik ben alwetend. Door Zite. Mijn app kent me
inmiddels door en door en blijft me maar overstelpen met artikelen die ik wel
móet lezen. Nog nooit was ik zo op de hoogte van de ‘The Goat Man’, dieren die
tot burgemeester werden verkozen en plannen van NASA om de aarde te verplaatsen.
Nog nooit was ik zo’n baas.
Op een dag ga ik in de trein zitten, pak
m’n telefoon erbij en klik Zite aan. Terwijl de app opstart zie ik voor me op
het tafeltje opeens een NRC liggen. Soms gebeurt dat. NRC-lezers die die krant
expres in de trein laten liggen om de volgende reiziger te laten zien wat échte
kranten zijn. Ik sta voor de keuze. Zite, mijn digitale steun en toeverlaat, of
deze papieren, zeldzame trein-NRC? Ik ga voor de tweede.
Voor ik het weet ben ik op m’n
eindbestemming, ik heb het alleen niet door. Oh shit, hier moet ik uitstappen,
en ik glip nog net door de deuren naar buiten. In de haast heb ik m’n NRC laten
liggen. Ik baal, maar de trein rijdt al weg.
Die NRC was geweldig. Ik las allemaal
stukken over zaken die ik helemaal niet had meegekregen. Of juist wel, maar dan
betoogde NRC precies het tegenovergestelde van wat al mijn door Zite gefilterde
artikelen predikten. Mijn blik werd verruimd. Voor een hersenspoelend medium
best een prestatie.
Als ik thuis ben start ik mijn
gepersonaliseerde magazine op. Twintig artikelen over hetzelfde onderwerp,
twintig betogen met hetzelfde standpunt. Het is opeens niet meer zo
bevredigend. Het is opeens niet meer zo sharebaar. Niet top. Al die tijd
hersenspoelde Zite mij. Mijn trouwe vriend ‘behoedde’ mij voor wat ik niet
wilde weten, waardoor ik in mijn eigen grotje van kennis terechtkwam. Maar
eigenlijk deed Zite het niet. Zite gaf mij wat ik wilde. Ik hersenspoelde
mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten