Als je deze weken op een verjaardag van (schoon)familie zit is de kans heel groot dat je één van de volgende zinnen hoort uit de mond van keurige huisvrouwen of nette mannen met een goede baan: "Die Robert M., die zouden ze eigenlijk aan de hoogste boom op moeten hangen.", "Die Anders Breivik, die zou eigenlijk vastgebonden aan een raket richting de maan geschoten moeten worden." of "Die Keith Bakker, die zouden ze eigenlijk door een stier moeten laten verkrachten." Keurige mensen, met een goede opleiding, zeggen dit soort dingen. De rechterlijke macht straft veel te mild, dus moeten we vuur met vuur bestrijden. Oog om oog, tand om tand.
Geert Wilders en zijn PVV zijn bang dat extremistische moslims de sharia in dit land willen instellen, een islamitisch rechtssysteem waar lijfstraffen en dergelijke aan de orde van de dag zijn. Maar als ik Wilders was zou ik toch eerder bang zijn voor de 'sharia op klompen' van zijn eigen Henk en Ingrid. Afgehakte ledematen, gepenetreerde anussen, dodelijke ziektes, alles komt in onze gezellige Hollandse huiskamers voorbij als we het hebben over hoe de misdadigers van deze tijd het best gestraft zouden kunnen worden.
Op zich is het logisch. Als je jezelf een voorstelling maakt van de wandaden van een Robert M. of een Anders Breivik is het niet vreemd dat je emotioneel reageert. Dat je die persoon het allerslechtste toewenst. Maar moet je dat dan ook zeggen? Natuurlijk, er is hier vrijheid van meningsuiting dus iedereen kan lekker lullen wat ie zelf wil. Maar is het ook slim? Maken we elkaar er niet gek mee, door telkens over gewelddadige straffen te praten? Door met z'n allen samen gezellig de meest gruwelijke en extreme straffen te bedenken gaan we het langzaamaan normaal vinden.
Mensen die wij als vriendelijk, netjes, normaal en keurig zouden omschrijven veranderen in bloeddorstige sadisten als de naam Breivik valt. Stel je voor hoe de gemiddelde ADO Den Haag-hooligan zal reageren. Geweld met geweld beantwoorden wordt steeds normaler gevonden, sterker nog, de persoon die de meest Saw-achtige maatregelen kan bedenken wordt meestal als 'winnaar' van een soort spelletje gezien. Leuk, op een verjaardig proberen elkaar af te troeven met de ergste gruweldaden. Terwijl de kinderen op schoot met Lego zitten te spelen.
Dit gaat heel langzaam de verkeerde kant op. Geweld gebruiken vinden we tegenwoordig prima, als degene op wie je het gebruikt iets ergs heeft gedaan. Ga maar lekker los, wij juichen wel voor je! Als dit zo doorgaat leven we over twintig jaar in een land waar iedereen eigen rechter speelt, waar we allemaal thuis een gun hebben liggen om hufters die hun auto op 'ons' parkeerplekje zetten mee af te knallen. En daar dan stoer over vertellen op feesten en partijen, terwijl de aanwezigen schouderklopjes geven. Dan komt de familie van de overleden ook met geweer in de aanslag wraak nemen en verandert het gezellige feestje in een bloedbad. De dader daarvan moet dan aan de hoogste boom opgehangen worden en de vicieuze cirkel is weer helemaal rond.
De keurige huisvrouw Ingrid vertelt op een gezellig middagje met vriendinnen over hoe zij nou tegen die Robert M. aankijkt. "Eigenlijk", zegt ze, "is een paar jaar gevangenisstraf veel te mild voor zo iemand. Kan die daar lekker tv kijken en rukken op KRO Kindertijd. Eigenlijk zouden ze zijn hele zaakje gewoon weg moeten snijden. Voor straf. Dan denken de volgende pedo's wel twee keer na." Ja, ja, ja, stemmen de andere huisvrouwen bewonderend in. Zij heeft hier goed over nagedacht, dat kun je wel zien. Zij is een ontwikkelde vrouw. Maar dan neemt één van de andere vrouwen het woord.
"Dat is nog veel te veel genade! Weet je wat ze nou zouden moeten doen? Zijn ballen eraf rukken, hem ondersteboven ophangen en hem dan die ballen op laten eten. Dan kotst ie over zijn eigen gezicht heen. En daarna eerst z'n tenen er één voor één af. Dan z'n voeten. Dan z'n onderbenen. Langzaam naar boven totdat die eikel doodbloedt. Verdiende loon!" De huisvrouwen kirren van geluk. En nog meer bewondering. Wauw, die Petra, die is pas slim! Een echte intellectueel. Alleen Ingrid is niet blij. Die Petra ook, moet altijd even uitsloven. Eigenlijk heb ik haar nooit aardig gevonden, denkt ze.
Nors bijt ze haar 12-jarige dochter toe: "Ga jij eens even thee inschenken!" Dan komt ze op een idee. Hiermee kan ze haar vriendinnen laten zien dat ze niet van de straat is. Dat ze echt de krant wel leest en echt wel nadenkt over de actualiteit. "Op haar school", zegt ze, terwijl ze haar dochter nakijkt, "hebben een paar jochies gisteren een dreigtweet gestuurd. Dat ze de leraar Duits zouden martelen en doodsteken. Toch niet normaal meer dat geweld wat die kinderen in hun hoofd halen. Hou zou dat toch komen? Die jeugd van tegenwoordig..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten