Veel mensen willen tegenwoordig bekend worden en de makkelijkste manier om dat te doen, is gek zijn. En niet gewoon gek zijn, maar gestoorder dan de rest. Daarom kennen wij nu ook nog steeds types als Terror Jaap en Britt Dekker, want zij waren de allergrootste malloten in hun programma's. Daarom is Mario Balotelli één van de bekendste voetballers, terwijl hij niet één van de beste is. En daarom is Charlie Sheen één van de bekendste acteurs, terwijl er veel betere acteurs zijn. Maar deze twee zijn wel een heel stuk maffer en dat zien wij graag. Televisie gaat om amusement, normale mensen amuseren niet. Behalve als die normale mensen opeens, totaal onverwachts, iets vreemdst of bijzonders presteren. Alleen dan zijn ze niet normaal meer...
Deze week zagen we de afgang van vier grote idioten in het nieuws. Als eerste was daar cabaretier Javier Guzman. Volgens mensen die hem kennen een enorme nietsnut, die zonder zijn goede management nooit zoveel succes gehad zou hebben. Maar dat klopt niet, hij heeft zoveel succes omdat hij nog gekker is dan de meeste komieken. Jarenlang was hij alcoholist en toen hij daar eindelijk vanaf was stapte hij over op cocaïne. Ondertussen is zijn manager er met €600.000,- die Javier had verdiend vandoor gegaan, omdat Guzman er niet bij stil had gestaan dat hij helemaal nooit een contract getekend had... Nu hij eindelijk doorheeft dat hij naar z'n geld kan fluiten wil hij het terug en voert hij een media-oorlog met zijn oud-manager.
Ook Emile Ratelband zit flink in de problemen. Deze man zonder noemenswaardige talenten én zonder schaamte - wat hem veel geld heeft opgeleverd - had in 2009 het slimme idee om zijn eigen huis af te branden, omdat die was gekraakt door iemand die er in eerste instantie anti-kraak was gaan wonen. Briljant idee, je huis wordt bezet door iemand dus kun je er niet wonen, steek het dan maar in de fik, dan kun je er wel... oh nee. Ratelband heeft zijn list uiteindelijk nooit uitgevoerd, maar alleen al de poging tot was genoeg reden voor de politie om hem achter de tralies te zetten. En oh ja, het was gebleken dat de oud-'politicus' vriendjes is met huurmoordenaar en oplichter Rob Z.
In Suriname hebben ze ook debielen, één ervan is er zelfs premier. Desi Bouterse liet op 8 december 1982 vijftien van zijn politieke tegenstanders executeren, maar dat zagen de Surinamers niet als probleem, ze stemden hem in 2010 opnieuw tot grote baas van het land. Hierdoor geniet hij immuniteit en kan hij vrij door Europa reizen, ondanks zijn veroordeling tot 11 jaar achter de tralies hier in Nederland vanwege drugssmokkel. In zijn eigen land loopt ook nog een rechtszaak tegen hem, vanwege de eerder genoemde Decembermoorden, maar Bouterse bedacht, net als Ratelband, een slim plan. Zijn partij Megacombinatie diende het voorstel in om een wet te wijzigen, waardoor Bouterse niet meer vervolgd kan worden. Helaas voor hem stemde deze week niet iedereen hiermee in en is de wetswijziging voorlopig uitgesteld. Wie weet is hij dus straks toch de spreekwoordelijke Sjaak.
De laatste in dit rijtje halve zolen is Michael Sorrentino. Deze 29-jarige Amerikaan wordt uitgejouwd in tv-programma's, raakte zijn autobiografie aan de straatstenen niet kwijt en kreeg miljoenen dollars van kledingproducent Abercrombie & Fitch om hun kleding vooral níet meer te dragen, want het bedrijf leed imagoschade. Deze imbeciel, die beter bekend staat als 'The Situation', beleeft ook niet bepaald de week van zijn leven. Na een afkick-periode in 2009 klopte hij gisteren opnieuw aan op de deur van de 'rehab' om van zijn 'prescription medication problem' af te komen.
Om beroemd of machtig te worden hebben deze vier talentloze mensen zich op weten te werken door net dat tikje gekker te zijn dan hun concurrenten in de strijd om glitter en glamour. Maar deze gekheid is een omgekeerde U. In het begin kom je door steeds raarder te worden steeds hoger, maar er is een omslagpunt. Als je je zotheid te ver doordrijft, glij je van de omgekeerde U af naar beneden, de afgrond in. Guzman, Ratelband, Bouterse en Sorrentino bevinden zich nog net op het randje van deze afgrond. Geniet, maar wees gek met mate.
________________________________________________________________________
Deze maand doe ik mee aan De Bloguitdaging van Ernst-Jan Pfauth. De WAT van WIE? De Bloguitdaging houdt in dat ik in een maand tijd maarliefst 15 blogposts moet schrijven, en als me dat lukt krijg ik een op maat gemaakte blogrecensie van Ernst-Jan Pfauth. En die heeft er verstand van, want hij is één van de succesvolste (en beste) bloggers van ons land, zie www.pfauth.com om het met eigen ogen te lezen. Gevolg is wel dat ik nu in vier weken tijd drie keer zoveel blogs ga schrijven als normaal en de blogs misschien korter en inspiratielozer zijn dan de trouwe lezer gewend is. Ik doe er echter alles aan om dat te voorkomen! Groeten, Enzio Bakker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten