Jan is ondernemer. Of zoals je dat noemt als je stoer over wil komen, 'entrepeneur' (zo spellen veel Twitteraars het in hun bio, eigenlijk is het 'entrepreneur'). Hij is op weg naar een businessmeeting, waar hij een grote slag kan slaan. Als hij deze potentiële klant ervan kan overtuigen dat die zijn product koopt, kan hij lekker op vakantie naar de Maldiven. Hij pakt de taxi op weg naar het kantoor van het geïnteresseerde bedrijf. Over een halfuur is de meeting. De taxi beweegt zich voorspoedig voort door het centrum van Amsterdam, tot het doemscenario zich afspeelt: file. De tijd tikt door, maar Jan staat vast. Uiteindelijk besluit hij uit wanhoop het laatste stuk te gaan rennen, maar hij moet nog veel te ver. Als er een halfuur verstreken is weet hij dat hij zich niet meer bij het bedrijf kan vertonen. Beschaamd houdt hij weer een taxi aan, op weg naar huis. Daar gaat zijn reisje naar het paradijs.
Tijd is geld, zeggen we vaak. Onze wereld draait om geld verdienen en om dat te kunnen doen hebben we tijd nodig. Per uur worden we betaald, geld en tijd gaan één op één. Doordat Jan zijn tijd in een file verspilt, loopt hij heel veel geld mis. Maar kan het niet ook andersom? Kan Jan zijn misgelopen geld niet terugeisen bij het taxibedrijf? Waarom kunnen we schade aan materiële zaken allemaal vergoed krijgen, of er schadeclaims voor indienen, maar kunnen we de tijd, zo'n beetje het waardevolste wat we hebben, nooit meer terugkrijgen? Is tijd dan toch geen geld? Jazeker wel.
Het mooie aan tijd en geld is dat je ze allebei kunt besteden en investeren. Maar: geld kun je sparen, tijd niet. Een vermogen kan groeien, de klok telt af. Toch hebben tijd en geld in de basis hetzelfde doel: met geld kun je iets kopen dat je gelukkig maakt, in je gegeven tijd kun je iets doen dat je gelukkig maakt. Tijd en geld zijn dus ondergeschikt aan geluk, ze zijn slechts middelen om een doel te bereiken. Geluk kunnen we alleen niet meten, optellen, aftrekken, vermenigvuldigen; tijd en geld wel. Tijd gaat alleen maar op, een vermogen kan groeien. Als dus je kostbare tijd verspild wordt, kun je die tijd die je wilde besteden aan iets dat je gelukkig zou maken, nooit meer terugkrijgen. Maar, als geld dus het andere middel is om aan geluk te komen, kunnen we die verloren tijd toch gewoon vergoeden met geld?
Ja, dat zou inderdaad eerlijk zijn, maar hoeveel geld zou je dan kunnen krijgen voor je tijd? Het scharnierpunt tussen tijd en geld is geluk. Als je weet hoeveel geluk je zou kunnen hebben in de verloren tijd, kun je kijken hoeveel geld je had moeten uitgeven om evenveel geluk te verkrijgen. Geluk moet een waarde in geld krijgen. Nou is geluk helaas geen objectief begrip. Waar de één blij van wordt, wordt de ander diep ongelukkig, ga maar eens op zondag naar een gemiddeld voetbalstadion om dat van dichtbij mee te maken. Daarom moeten we via een wereldwijde enquête onderzoeken waar mensen gelukkig van worden, en daar een gemiddelde van maken. Dat is misschien oneerlijk voor sommigen, maar geld is ook oneerlijk verdeeld en de één leeft langer dan de ander, wat ook lang niet altijd rechtvaardig is.
Het is jammer dat ik een aangeboren talent heb voor het kansloos verknallen van alle wiskundige formules, dus ben ik niet de aangewezen persoon om de formule te maken waarmee we tijd kunnen omzetten in geld. Wel denk ik dat er een kans is dat ooit één of andere briljante wiskundige op een stoffig zolderkamertje na een project van decennia plotseling zal uitroepen dat hij eindelijk de formule heeft gevonden! Wat zal er gebeuren zodra die bestaat?
Ik zal meteen de NS voor de rechter slepen. Zij hebben al kilo's zand uit mijn zandloper laten wegvloeien, ik schat dat ik een klein fortuin van ze zou krijgen. Verder zal ik meteen ieder bedrijf dat mij ooit heeft gebeld, gemaild, gepop-upt, gespamd of op straat heeft aangesproken om wat van hun rotzooi te verkopen, aanklagen. Daarna alle mensen achter wie ik ooit in een rij heb gestaan, de mensen die voor me stonden bij het hok van de leeuw in Blijdorp toen ik nog een klein kindje was, de McDonald's-trutjes die zo langzaam die McFlurry's draaiden (fastfood? slowfood), de uitvinder van schuifdeuren die net te laat opengaan waardoor je niet in één vloeiende beweging naar binnen kunt lopen, de oude bejaarden die eerst nog even 'snel' moesten oversteken, mijn moeder die het eten steeds nog niet af had maar me daarvoor al wel naar beneden had geroepen, kortom: iedereen zal ik aanklagen. Zwemmen zal ik. In het geld.
Maar dat geld ga ik ook weer gauw kwijt zijn. Iedereen zal namelijk ook mij voor het gerecht dagen. Wat heb ik in mijn leven veel mensen hun tijd verspild. Misschien heb ik zelfs wel meer tijd van anderen verdaan dan dat ik zelf mijn eigen tijd goed heb besteed. Ik hou nou eenmaal niet van haast. Heel snel zal ik dus failliet zijn en met mij heel veel grote bedrijven. De NS, alle vliegtuigmaatschappijen, bol.com, ieder bedrijf met een klantenservice, aanbieders van niet altijd even snel internet, Feyenoord (duizenden mensen hebben veel te lang op een landstitel gewacht), de hele staat Suriname, het joodse geloof (waar blijft die messias nou?), alles zal failliet gaan in de handen van de bloeddorstige schuldeisers. Alleen rechters en advocaten zullen miljarden gaan verdienen en overuren gaan draaien.
In een mum van tijd zal de wereld zoals wij die kennen niet meer bestaan. Alles en iedereen zal bankroet zijn en de economie zal ineenstorten. Als we klaar zijn met onze verloren tijd terugeisen, zal niets meer overblijven om voor te leven. Alhoewel, geluk, dat blijft wel. Misschien kunnen we dan gaan leven voor geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten